Pozostały skład leku Elocom jest uzależniony od wybranej postaci: składniki pomocnicze maści - glikol heksylenowy, woda oczyszczona, kwas fosforowy, glikolu propylenowego stearynian (E1520), wosk biały, wazelina biała. Ten lek zawiera 20 mg glikolu propylenowego stearynianu (E1520) w każdym gramie maści, co odpowiada 300 mg glikolu Atopowe zapalenie skóry wymusza przestrzeganie określonych zasad higieny. Niewskazane jest także mycie mydłem, przebywanie w chlorowanej wodzie, gdyż może to źle wpłynąć na stan skóry chorego. Ważna ochrona przed słońcem, ale także wiatrem i mrozem. Objawy i przyczyny atopowego zapalenie skóry. Objawy atopowego zapalenie skóry. Objawy grzybicy skóry to okrągłe, rumieniowe zmiany, które: są wyraźnie odgraniczone od otoczenia. Obrzeże zmiany jest silnie czerwone, ze złuszczaniem, grudkami i krostami. Z kolei środkowa część zmiany sprawia wrażenie zdrowiejącej skóry. szerzą się obwodowo. powodują uczucie silnego swędzenia. są pojedyncze (najczęściej Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, bakteryjne, wirusowe lub grzybicze zakażenia skóry, trądzik pospolity lub różowaty, zapalenie skóry wokół ust, owrzodzenia, miejscowe odczyny po szczepieniu, zanikowe choroby skóry (atrofia). Nie stosować u dzieci w wieku <2 lat. U dzieci nie należy stosować opatrunku okluzyjnego. Alternatywa dla terapii sterydowej w atopowym zapaleniu skóry. ROZMOWA Z DR HAB. N. MED. IRENĄ WALECKĄ, PROF. CMKP, KIEROWNIKIEM KLINIKI DERMATOLOGII CMKP/CSK MSWIA W WARSZAWIE. Podobno na atopowe zapalenie skóry (AZS) na początku naszej ery, ok. 120r. n.e. chorował jeden z cesarzy rzymskich, Oktawian August. Miał typowe objawy tej choroby. atopowe zapalenie skóry; łojotokowe zapalenie skóry; Mój tata np. stosuje mydło od ponad 5 lat do mycia głowy na łojotokowe zapalenie skóry. Zmiany zapalne nie wracają, a skóra głowy wygląda o niebo lepiej, niż podczas choroby. 2. Naturalny balsam pielęgnacyjny na problemy z suchą i łuszczącą skórą 60ml Beaute Marrakech W trądziku zwykłym i różowatym. W nowotworach skóry. Na otwarte rany i uszkodzoną skórę. Na skórę twarzy i powieki. Jeśli stosujesz maść z hydrokortyzonem, pamiętaj o zasadzie: Jeśli nie ma poprawy po 7 dniach stosowania maści z hydrokortyzonem, skontaktuj się z lekarzem. Kremy i maści z hydrokortyzonem bez recepty. Re: Atopowe zapalenie skory (egzema dziec.)- znac wyszłą teraz na rynek nowa masc ,elidel,juz kilka osób pisało o niej naforum ,jest to masc nie zawierajaca sterydów a działajaca tak samo,naprawde ,jets rewelacja,spróbuj bo po co dziecko faszerowac sterydami, sterydowa masc przenika do krwi a to wiadomo ma ujemne skutki,jedyna wada elidelu Microdacyn 60 Wound Care, elektrolizowany roztwór do leczenia ran, 990 ml. 91,99 zł. Zdrowie i uroda. Hydrosorb Gel, przezroczysty opatrunek hydrożelowy, 15 g x 1 ampułkostrzykawka. 26,99 zł. Zdrowie i uroda. SutriSept, hydrożel na rany, 100 ml. 61,39 zł. Zdrowie i uroda. Łojotokowe zapalenie skóry może wystąpić na każdym etapie życia, a więc: u niemowląt, zwykle między 3. a 5. tygodniem w postaci ciemieniuchy (miejscowego, nadmiernego złuszczania się owłosionej skóry głowy z powstawaniem charakterystycznych żółtawych łusek), w okresie dojrzewania, pod wpływem zmian hormonalnych nadprodukcji ihuFg2. Wszystkie kategorie Kategorie 21,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 12,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 11,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 5,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 11,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 12,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 18,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 13,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 19,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 23,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 12,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 27,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 23,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 13,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 22,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 22,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 29,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 23,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 5,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 28,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 36,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 31,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 43,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 14,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 52,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 27,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 9,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 46,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 22,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 15,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 22,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 8,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 22,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 15,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 52,99 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej 22,49 zł Podana cena jest ceną maksymalną Dowiedz się więcej Ceny podane na Platformie są cenami maksymalnymi. Apteka ma prawo sprzedać zarezerwowany Produkt po cenie niższej od prezentowanej na Platformie. Nie dotyczy to leków refundowanych, w stosunku do których obowiązują ceny urzędowe. Zaczerwieniona, swędząca skóra, krostki, pokrzywka - alergia objawiająca się na skórze może wynikać nie tylko z nieodpowiednio dobranych kosmetyków, płynów do prania czy reakcji na materiał ubrania, ale w ten sposób może manifestować się też uczulenie na pokarmy, sierść zwierząt czy leki. Alergia skórna nazywana jest inaczej alergią kontaktową, ponieważ objawy pojawiają się najczęściej po zetknięciu skóry z alergenem. Sposobem na poradzenie sobie z alergią kontaktową jest przede wszystkim unikanie styczności z alergenem. Oprócz zażywania doustnych leków przeciwzapalnych, ważna jest też pielęgnacja zmienionej skóry, w której wykorzystuje się łagodne preparaty do mycia i natłuszczania skóry, często o działaniu emoliencyjnym. Warto zadbać o odpowiednie kosmetyki dla alergików. Zmiany alergiczne na skórze mogą być wynikiem alergii: kontaktowej wziewnej pokarmowej na jad i ślinę owadów Typowymi objawami alergii skórnej są: wysypka, obrzęk wysuszenie, łuszczenie się skóry pokrzywka. Co na alergię skórną? Na rynku dostępnych jest wiele preparatów na alergię skórną. Działają nie tylko nawilżająco na skórę, ale również kojąco i chłodząco. Na typowe zmiany AZS czy egzemę stosuje się głównie emolienty: Cutis mini derm Egzema Ederix, krem do pielęgnacji Nivelium med krem Cetaphil MD Dermoprotektor Mediderm Cream Na pokrzywkę warto zastawać Fenistil 0,1%, który zawiera silną antyhistaminę, która ma również właściwości znieczulające. czy Bepanthen sensiderm, który pomaga przy swędzeniu i zaczerwienieniu skóry. Używamy plików cookies, by ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu i w celach statystycznych. Nie blokując tych plików, zgadzasz się na ich użycie i zapisanie w pamięci urządzenia. Plikami cookies możesz zarządzać samodzielnie w ustawieniach przeglądarki. Dowiedz się więcej w Polityce prywatności. Na atopię cierpi coraz więcej ludzi, głównie w dużych miastach. Skóra swędzi, jest bardzo wysuszona i pojawiają się na niej zmiany. Atopowe zapalenie skóry (w skrócie AZS) jest uciążliwe, ale z tą chorobą można normalnie żyć. Trzeba tylko odpowiednio dbać o skórę. Spis treściAtopowe zapalenie skóry: winne geny, alergeny i nadmierna higienaLeczenie atopowego zapalenia skóry: maści przeciwzapalneAtopowe zapalenie skóry: jak uniknąć infekcji skóryAtopowe zapalenie skóry u dzieci - diagnostyka i leczenie Atopowe zapalenie skóry (AZS), nazywane również egzemą, świerzbiączką lub wypryskiem, objawia się silnym swędzeniem i dużym wysuszeniem skóry. Na powierzchni wyskakują czerwone grudki, które później łączą się ze sobą. Po każdym drapaniu powstają wyraźne pręgi, tzw. przeczosy. Jeśli zostaną zakażone bakteriami, podchodzą ropą. Skóra staje się coraz cieńsza i bardziej podatna na uszkodzenia. Pierwsze objawy atopowego zapalenia skóry pojawiają się zwykle między 3 a 6 miesiącem życia. Widać je głównie na twarzy i podbródku, rzadziej na klatce piersiowej, rękach i nogach. U starszych dzieci zmiany przemieszczają się na zgięcia łokciowe, miejsca pod kolanami, nadgarstki, kark i szyję. Z kolei u nastolatków wysypka lokalizuje się też na klatce piersiowej, grzbietach rąk oraz wokół oczu i ust. Z wiekiem choroba stopniowo się wycisza. Pogorszenie stanu skóry chorego na atopowe zapalenie skóry ma zwykle miejsce wiosną i jesienią. Latem atopicy czują się lepiej. Atopowe zapalenie skóry: winne geny, alergeny i nadmierna higiena Przyczyny AZS są bardzo złożone i na razie nie w pełni poznane. Lekarze wymieniają jednak kilka czynników, które mogą sprzyjać wystąpieniu choroby. Przede wszystkim są to czynniki genetyczne. Dziedziczy się jednak nie atopowe zapalenie skóry, lecz skłonność do atopii, czyli alergii uwarunkowanych genetycznie - należy do nich także astma oskrzelowa i katar sienny. Jeśli tego typu schorzenia występują u jednego z rodziców, ryzyko pojawienia się AZS u dziecka wynosi 25-30 procent. Jeżeli oboje rodzice mają którąś z chorób atopowych, ryzyko to wzrasta do 60 procent. Dodatkowym czynnikiem zwiększającym prawdopodobieństwo zachorowania na AZS są pewne wrodzone cechy skóry, suchość, wrażliwość na kosmetyki, pot i wysoką temperaturę. Choroba ujawnia się pod wpływem różnych czynników środowiskowych, np. działania alergenów wziewnych i pokarmowych. Do tych pierwszych zaliczają się najczęściej roztocze kurzu domowego i pyłki traw, do drugich jaja, mleko, orzeszki ziemne, ryby, soja i pszenica. Dolegliwości nasila zanieczyszczone powietrze, długie przebywanie w zamkniętych, klimatyzowanych pomieszczeniach, dym papierosowy oraz żywność przetworzona przemysłowo. Wbrew pozorom chorobę może również sprowokować nadmierna higiena. Częste mycie powoduje bowiem znaczne osłabienie płaszcza lipidowego pokrywającego skórę i w efekcie nadmierne wysuszenie. Warto wiedzieć, że atopowym zapaleniem skóry nie można się zarazić, nie musimy się więc obawiać nawet bardzo bliskiego obcowania z chorym domownikiem. Zmiany w budowie skóry u chorych na AZS są najlepiej widoczne w naskórku. Jego poszczególne warstwy nie przylegają do siebie dokładnie, dzięki czemu alergeny mogą się łatwo między nie dostać i spowodować nasilenie choroby. Skóra ma poszerzone pory, jakbyśmy oglądali ją przez szkło powiększające, i wygląda na kilkanaście lat starszą. Atopowe zapalenie skóry jest jedną z najczęściej spotykanych chorób dermatologicznych wieku dziecięcego. Cierpi na nie 15-20 proc. maluchów do siódmego roku życia. AZS występuje częściej w rodzinach małodzietnych, dobrze sytuowanych, pochodzących ze środowiska miejskiego, co sugeruje, że zanieczyszczenie środowiska, małe narażenie na infekcje i brak kontaktu z alergenami we wczesnym dzieciństwie stanowią sprzyjające warunki do wystąpienia choroby. Leczenie atopowego zapalenia skóry: maści przeciwzapalne Jeszcze nie tak dawno dermatolog przepisywał maści ze sterydami. Powodowały one jednak poważne skutki uboczne - skóra robiła się po nich cienka, blada i wrażliwa. Dlatego ostatnio preparaty sterydowe zastępuje się specjalnymi maściami przeciwzapalnymi (inhibitorami kalcyneuryny), które mają takie samo działanie jak sterydy, ale nie szkodzą skórze. Aby zmniejszyć swędzenie, choremu podaje się też środki przeciwhistaminowe. Czasem pomaga przebywanie na słońcu i naświetlanie promieniami UV. Jeśli stan chorego jest ciężki, lekarz przepisuje mu doustne sterydy, a gdy dojdzie do zakażenia bakteryjnego lub wirusowego - antybiotyki. Prócz leczenia farmakologicznego niezwykle ważna jest pomoc psychologa - ciągłe swędzenie i zmiany na skórze źle wpływają na psychikę, a stres i brak akceptacji siebie jeszcze potęgują objawy choroby. Atopowe zapalenie skóry: jak uniknąć infekcji skóry Aby nie pojawiały się nowe krostki, trzeba wyeliminować ze środowiska chorego szkodliwe czynniki. Warto zrezygnować z grubych zasłon i dywanów, bo są siedliskiem roztoczy. Z tego samego powodu trzeba często sprzątać mieszkanie, najlepiej pod nieobecność chorego. Higiena jest też ważna z innego powodu - w czystym domu istnieje mniejsze ryzyko infekcji skóry. Trzeba pamiętać również o wietrzeniu pomieszczeń, bo wysoka temperatura i pot działają drażniąco. Ponadto atopicy powinni zrezygnować z trzymania w domu zwierząt. Ich sierść powoduje alergię, a złuszczający się naskórek jest pożywką dla roztoczy. Osoby z AZS muszą unikać silnych detergentów, ich ubrania i bieliznę trzeba prać w płatkach mydlanych lub proszkach dla alergików i dwukrotnie płukać. Powinny też zrezygnować z noszenia odzieży z wełny. Poza tym na szczególną uwagę zasługuje dieta. Nie u wszystkich chorych te same potrawy powodują nasilenie objawów, trzeba więc uważnie obserwować reakcje skóry na różne produkty. Cierpiącym na atopowe zapalenie skóry bardzo służą wszelkie zmiany miejsca pobytu, zwłaszcza wyjazdy nad morze. W przypadku miejscowości nadmorskich to kwestia większej wilgotności powietrza. Ale poprawa stanu skóry wynikająca z jakiejkolwiek zmiany klimatu wiąże się z czymś innym. Każdy wyjazd to oderwanie się od codzienności i okazja do psychicznego odpoczynku, co ma bardzo duże znaczenie u chorych z AZS. Atopowe zapalenie skóry u dzieci - diagnostyka i leczenie Atopowe zapalenie skóry (AZS) to choroba na całe życie. Najczęściej pojawia się u noworodków lub między 6. a 7. rokiem życia.. Diagnostyka jest dosyć złożona, szczególnie jesli chodzi o najmniejsze dzieci. W jaki sposób diagnozuje się atopowe zapalenie skóry ? Czy istnieje skuteczne lekarstwo na atopowe zapalenie skóry? Posłuchaj naszego eksperta - pediatry Andrzeja Mierzeckiego z kliniki ENEL MED. Atopowe zapalenie skóry u dzieci - diagnostyka i leczenie miesięcznik "Zdrowie" Atopowe zapalenie skóry jest zapalną, przewlekłą, nawrotową chorobą skóry, zwykle o początku we wczesnym dzieciństwie, charakteryzująca się występowaniem typowych zmian – zaczerwienień, grudek, pęcherzyków, czasem sączących się ranek, które z czasem mogą zmieniać się w suchą, pogrubiałą skórę. Zmiany mogą pojawiać się na twarzy (także na owłosionej skórze głowy), płatkach usznych, dołach podkolanowych i łokciowych, a także po wewnętrznej stronie kończyn, na szyi, grzbietach rąk i stóp. Towarzyszy im nasilony świąd. Leczenie polega na odpowiedniej pielęgnacji skóry i miejscowym stosowaniu leków (glikokortykosteroidów, inhibitorów kalcyneuryny). Co to jest atopowe zapalenie skóry (AZS)? Skóra człowieka stanowi barierę zwykle skutecznie zapobiegającą wnikaniu do wnętrza organizmu zarazkom, alergenom oraz podrażniającym ją substancjom. U niektórych nadwrażliwych osób w wyniku kontaktu z uczulającymi alergenami dochodzi do stanu zapalnego skóry, co nazywamy wypryskiem atopowym (inaczej – atopowym zapaleniem skóry, dawniej także alergiczne zapalenie skóry, wyprysk alergiczny, świerzbiączka). Alergeny – np. wziewne czy pokarmowe – kontaktując się z komórkami obronnymi skóry (zwanymi komórkami Langerhansa), doprowadzają do rozwoju uczulenia przez pobudzenie komórek zwanych limfocytami. Również komórki skóry biorą udział w jej zapaleniu produkując różne substancje. Powtórny kontakt z takim alergenem powoduje powstanie zmian skórnych – zaczerwienienia, grudek a nawet małych ranek. Typowy jest silny świąd skóry zmuszający często chorego do stałego drapania się, co jeszcze bardziej uszkadza skórę. Charakterystyczna jest nadmierna suchość skóry. Atopowe zapalenie skóry – przyczyny Przyczyny i mechanizm powstaną atopowego zapalenia skóry (AZS) nie zostały całkowicie wyjaśnione. Uważa się, że pojawienie się choroby jest wynikiem interakcji między genami odpowiedzialnymi za wrodzoną podatność, środowiskiem osobniczym, czynnikami zakaźnymi, zaburzeniami funkcjonowania bariery skórnej i odpowiedzią immunologiczną (układu odpornościowego). Czynniki genetyczne prawdopodobnie odgrywają dużą rolę w patogenezie AZS, a dziedziczenie jest wielogenowe. Istnieje silny związek między atopią u rodziców (zwłaszcza AZS) a wystąpieniem i ciężkością wczesnego AZS u dzieci. W przypadku choroby atopowej u obojga rodziców ryzyko wystąpienia AZS u dziecka wynosi 80%, a kiedy choruje jedno z rodziców – około 40%. Dzieci chore na AZS należą natomiast do grupy dużego ryzyka wystąpienia astmy alergicznej i alergicznego nieżytu nosa. U >60% dzieci chorujących na AZS w pierwszych 3 latach życia w późniejszym wieku rozwinie się astma lub inna choroba związana z alergią. U większości chorych występuje nadwrażliwość na różne alergeny pokarmowe i wziewne, ale często trudno jest ustalić jednoznaczny związek pomiędzy narażeniem na domniemane alergeny i przebiegiem AZS. Częstość alergii pokarmowej u dzieci z AZS wynosi 3–50%. Do najczęstszych alergenów pokarmowych należą białka mleka krowiego, białko jaja kurzego, soja, pszenica, orzechy laskowe, orzeszki ziemne. Uczulenie na alergeny pokarmowe wpływa na ciężkość AZS w okresie niemowlęcym, jednak dieta eliminacyjna najczęściej nie powoduje ustąpienia objawów. Nadwrażliwość na alergeny wziewne występuje u 50–90% chorych na AZS. Ekspozycja (narażenie na wdychanie lub kontakt skóry) na roztocze, sierść zwierząt lub pyłki roślin może wywołać zaostrzenia AZS u dorosłych. Ponadto u chorych na AZS występują zaburzenia funkcjonowania bariery skórnej. Polegają one na uszkodzeniu cennych właściwości ochronnych skóry ( zaburzeniu działania białka zwanego filagryną, dzięki któremu mamy prawidłowo zbudowane komórki skóry). W wyniku zaburzeń nawodnienia skóry i rozluźnienia połączeń pomiędzy budującymi ją komórkami skóra nie stanowi już bariery dla drobnoustrojów, alergenów i innych czynników. Rola komórek Langerhansa w powstawaniu AZS Rolę w powstaniu AZS odgrywają także komórki Langerhansa, czyli komórki skóry, które w uproszczeniu odpowiadają za działanie mechanizmów odporności w skórze. Alegreny kontaktują się z komórkami Langerhansa i pobudzają limfocyty, co skutkuje rozwojem uczulenia. Również same komórki skóry biorą udział w rozwoju zapalenia produkując różne substancje. Ponadto istnieją czynniki nasilające AZS (zob. niżej). Jak często występuje atopowe zapalenie skóry? Atopowe zapalenie skóry należy do najczęstszych alergicznych chorób skóry: choruje 15–25% dzieci (w Polsce 4,7–9,2%) i 2–8% dorosłych. U 45% dzieci AZS zaczyna się w pierwszych 6 mies. życia, u 60% przed ukończeniem 1. roku życia, a u 90% przed ukończeniem 5. roku życia. Tylko u niespełna 17% dorosłych chorych na AZS objawy występują dopiero po okresie dojrzewania. Atopowe zapalenie skóry - objawy Fot. Atopowe zapalenie skóry (wyprysk atopowy) Podstawowym objawem, który odczuwa osoba chora na atopowe zapalenie skóry, jest świąd skóry zwykle nasilający się wieczorem i w nocy. W przebiegu choroby na skórze pojawiają się zmiany, które początkowo mają postać: zaczerwienień grudek pęcherzyków niekiedy sączących ranek. Z czasem (zwłaszcza u starszych dzieci czy dorosłych) skóra staje się pogrubiała, bardzo sucha, wyraźnie zaznaczają się jej naturalne bruzdy (np. na nadgarstkach skóra może przypominać korę drzewa). Wygląd i umiejscowienie zmian skórnych zależą od wieku i aktywności choroby, dlatego wyróżniono trzy postaci choroby: niemowlęcą, dziecięcą i dorosłych. Okres niemowlęcy (do 2. rż.): zmiany skórne zwykle pojawią się w około 3. miesiąca życia i mają charakter ostrego stanu zapalnego – sączące się grudki na zaczerwienionym podłożu (rumieniowym). Najczęściej lokalizują się na twarzy – zwłaszcza na policzkach i czole, płatkach usznych, wyprostnych (wewnętrznych) częściach kończyn oraz owłosionej skórze głowy. Włosy są zwykle cienkie, matowe i łamliwe. W okolicy pieluszkowej zazwyczaj nie występują zmiany. W ciężkich postaciach zmiany skórne mogą zajmować powierzchnię całego ciała, prowadząc do tzw. erytrodermii, czyli zajęcia przez chorobę 90% powierzchni skóry z zaczerwienieniem i złuszczaniem. Występuje świąd skóry, a w wyniku drapania powstają kolejne zmiany – tzw. przeczosy (ślady drapania), nadżerki i strupy. Okres dzieciństwa (2.–12. rż.): zmiany skórne są zwykle kontynuacją zmian występujących w okresie niemowlęcym, ale mogą się też pojawić po raz pierwszy. Typowe dla tego wieku są grudki i zaczerwienienia. Często na skórze widoczne są ślady drapania (tzw. przeczosy) i pogrubienie i ściemnienie naskórka, ze wzmożonymi bruzdami (skóra wygląda jak kora drzewa). Zmiany skórne najczęściej lokalizują się symetrycznie w dołach podkolanowych i łokciowych (pod kolanami, po wewnętrznej stronie łokci) i w okolicach nadgarstków, na grzbietach rąk i stóp oraz na skórze szyi i twarzy (najczęściej wokół powiek i ust, rzadziej na policzkach). Może im towarzyszyć ostry stan zapalny (zaczerwienienie, ocieplenie, świąd), z sączeniem, nadżerkami, strupami i zakażeniem bakteryjnym. Niekiedy występuje także złuszczanie naskórka i pęknięcia skóry opuszek palców rąk i podeszew. Dominującymi objawami w tym okresie są wyraźna suchość skóry i świąd. Okres młodzieńczy (>12 lat): zmiany skórne są symetryczne i zajmują najczęściej twarz (powieki, czoło, okolica ust), szyję, górną część klatki piersiowej, doły łokciowe i podkolanowe oraz grzbietowe powierzchnie rąk i stóp. W obrazie klinicznym dominują zmiany wypryskowe z silną tendencją do tworzenia pogrubiałej i wysuszonej skóry. Typowa dla tego okresu jest suchość skóry oraz silny świąd, którego konsekwencją są ślady po drapaniu (przeczosy), nadżerki i strupy. U chorych na atopowe zapalenie skóry mogą występować nawracające zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Może też występować powiększenie węzłów chłonnych związane ze zmianami skórnymi. U wielu chorych atopowe zapalenie skóry nie przebiega klasycznie. U niektórych chorych atopowe zapalenie skóry może utrudniać widzenie z powodu zmian zapalnych powiek i struktur budujących oczy. Co robić w razie wystąpienia objawów atopowego zapalenia skóry? W razie nasilonego świądu skóry pomóc może tabletka leku przeciwhistaminowego (niektóre dostępne są bez recepty) czy okłady z gazy nasączonej wodą. W celu ustalenia dalszego leczenia pacjent powinien zgłosić się do lekarza – najlepiej specjalisty dermatologa lub alergologa. Jak lekarz ustala diagnozę atopowego zapalenia skóry? Lekarz rozpoznaje atopowe zapalenie skóry na podstawie stwierdzenia typowych zmian skórnych (ich umiejscowienie może zależeć od wieku), świądu i suchości skóry. U chorego (lub u członków jego rodziny) często stwierdza się alergię. Niekiedy jednak łatwo o pomyłkę – atopowe zapalenie skóry mylone jest zwłaszcza z wypryskiem kontaktowym. Istnieją także inne typy wyprysków (zapaleń skóry) – np. łojotokowe (związane z zaburzeniami wydzielania łoju) czy tzw. potnicowe (na stopach i dłoniach chorego pojawiają się liczne drobne pęcherzyki, a skóra silnie swędzi). W grzybicy skóra może być także zaczerwieniona, pokryta łuszczącymi się „blaszkami”, swędzieć. Inną chorobą, w której też dochodzi do pojawiania się łuszczących się blaszek na skórze, jest łuszczyca. Czasem zmiany skórne podobne do AZS mogą pojawić się jako skutek niepożądany stosowania niektórych leków. U małych dzieci podobne zmiany może wywoływać świerzb – zakaźna choroba skóry wywołana pasożytami drążącymi kanaliki pod skórą, a u dorosłych rzadkie choroby skóry (w tym nowotworowe czy wrodzone zaburzenia odporności). Lekarz może skierować pacjenta na badania dodatkowe, takie jak badania krwi, gdzie podczas zaostrzenia zmian może wystąpić eozynofilia, czyli zwiększony odsetek eozynofilów (granulocytów kwasochłonnych), a także zwiększone stężenie immunoglobuliny E (IgE), które występuje u większości chorych. Jeśli podejrzewa się, że zmiany skórne wywołuje kontakt z jakimś alergenem, można przeprowadzić testy skórne z alergenami wziewnymi czy pokarmowymi. Jeśli lekarz ma wątpliwości co do rozpoznania, może pobrać biopsję skóry – czyli wyciąć kilkumilimetrowy jej wycinek i zbadać pod mikroskopem. Badanie to jest pomocne zwłaszcza u dorosłych w celu wykluczenia innych chorób. Sposoby leczenia atopowego zapalenia skóry (AZS) Ze względu na to, że AZS jest nawrotową i przewlekłą chorobą, głównym celem leczenia jest poprawa jakości życia chorego. U znacznej części osób zadowalającą poprawę zmian skórnych można uzyskać w ciągu około 3 tyg. Leczenie wymaga dyscypliny i systematyczności. Cierpliwość i staranność jest podstawą sukcesu. Podstawowe leczenie atopowego zapalenia skóry (AZS) obejmuje optymalną pielęgnację skóry poprzez stosowanie emolientów i nawilżanie skóry, rozpoznawanie i unikanie czynników (kontaktowych, pokarmowych, wziewnych) wywołujących lub nasilających zmiany chorobowe. Kolejne etapy leczenia to – w zależności od nasilenia AZS – stosowanie leków o działaniu miejscowym lub ogólnoustrojowych. Chorzy ze zmianami obejmującymi dużą powierzchnię skóry mogą wymagać hospitalizacji. Zalecenia ogólne leczenia obejmują: Odpowiednie podejście do choroby. Należy zdać sobie sprawę z tego, że AZS jest chorobą przewlekłą, nawrotową i leczenie ma na celu głównie ustąpienie lub złagodzenie objawów, a nie wyleczenie. Należy ustalić z lekarzem prowadzącym, w jaki sposób można unikać czynników nasilających objawy oraz w jaki sposób najlepiej nawilżać skórę oraz stosować leki miejscowo. Unikanie czynników nasilających. czynniki drażniące wysuszenie skóry – unikać zbyt częstego i długiego mycia rąk lub kąpieli, kąpać się w wodzie o temperaturze 27–30°C (najlepiej <5 min) i natychmiast nakładać na skórę środki nawilżające, unikać szorstkich ręczników i osuszać skórę bez pocierania, przy wykonywaniu prac domowych chronić dłonie rękawicami drapanie się – swędzącą skórę można uciskać lub klepać, u dzieci starannie obcinać paznokcie mydła i detergenty – nie należy używać środków zasadowych; należy stosować do mycia środki nawilżające skórę. Mydło można zastąpić syntetycznymi detergentami w postaci płynnej, których pH jest zbliżone do naturalnego (4,7–5,6 lub określane jako łagodnie kwaśne). inne środki chemiczne – nowe ubrania prać przed włożeniem, aby zmniejszyć narażenie na formaldehyd i inne substancje chemiczne; ubrania prać z użyciem płynnych detergentów (a nie proszku) i dodatkowo je płukać oraz unikać stosowania środków zmiękczających tkaniny ubrania obcisłe i z twardych materiałów – nosić luźne ubrania, tylko z czystej bawełny czynniki środowiskowe unikać ekstremalnych temperatur i zbyt wilgotnego albo suchego powietrza – należy nie dopuszczać do intensywnego pocenia się (przegrzewania), przebywać w chłodnym otoczeniu, a w zimie nawilżać powietrze w pomieszczeniach chorzy zwykle dobrze tolerują pływanie, ale powinni się myć natychmiast po wyjściu z basenu, aby usunąć drażniące związki stosowane do odkażania wody, następnie konieczne jest delikatne osuszenie skóry i nałożenie emolientu unikać dymu tytoniowego, ostrych zapachów (np. w kuchni), kontaktu ze zwierzętami alergeny – nie jest jasne, czy metody zmniejszania narażenia na roztocze kurzu domowego są skuteczne, niemniej zaleca się je przy potwierdzeniu alergii, ponieważ u niektórych chorych mogą zmniejszyć nasilenie objawów AZS stres emocjonalny – dane dotyczące skuteczności technik relaksacyjnych, hipnozy i biologicznego sprzężenia zwrotnego w leczeniu AZS, zwłaszcza u chorych z nawykowym drapaniem się, są zachęcające dieta – dietę eliminacyjną powinno się stosować tylko w przypadkach potwierdzonej alergii pokarmowej. Nie ma natomiast danych wskazujących na to, że inne ograniczenia w diecie mają znaczenie w leczeniu AZS. Leczenie miejscowe (na skórę) obejmuje stosowanie: glikokortykosteroidów – są to podstawowe leki stosowane w leczeniu atopowego zapalenia skóry. Istnieją różne ich postaci – np. płyny, żele, kremy, maści oraz roztwory i pianki, które stosuje się na skórę owłosioną. Nieumiejętne stosowanie glikokortykosteroidów miejscowych może doprowadzić do rozszerzenia naczyń czy zaniku skóry – dlatego o dawkowaniu tych leków decyduje lekarz. Nie wszystkie glikokortykosteroidy mają tę samą siłę działania, która zależy nie tylko od rodzaju leku i jego stężenia, ale także od zastosowanego podłoża (np. pianka, roztwór, żel, krem lub maść). Dlatego też należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i nie modyfikować samodzielnie sposobu leczenia (np. niektóre glikokortykosteroidy nie mogą być stosowane na skórę twarzy). Leczenie zazwyczaj prowadzi się albo metodą ciągłą – zaczynając od silniejszego leku i zmieniając go na łagodniejszy w miarę ustępowania objawów lub metodą przerywaną – stosuje się silny lek np. co drugi dzień, stopniowo wydłużając odstępy. inhibitorów kalcyneuryny stosowanych miejscowo – pimekrolimusu i takrolimusu. Leki te są bezpieczną alternatywą glikokortykosteroidów w przypadku zmian występujących w miejscach „wrażliwych” – w obrębie skóry twarzy, szyi, okolic zgięciowych i płciowych, występują w postaci maści i kremu. Najczęstszymi objawami niepożądanymi miejscowego stosowania inhibitorów kalcyneuryny są przejściowe pieczenie, zaczerwienienie i świąd skóry. Podczas ich stosowania zaleca się skuteczną ochronę przed promieniami UV. nawilżanie skóry. Stosowanie środków nawilżających skórę (emolientów) jest postępowaniem standardowym, przydatnym zarówno w profilaktyce, jak i w leczeniu podtrzymującym. Emolienty należy stosować nieprzerwanie, nawet jeśli na skórze nie ma zmian zapalnych. Systematyczność jest bardzo ważna. Emolienty są dostępne są w różnych formach ( krem, maść, lotion, olejek, emulsja, żel, roztwór micelarny). Wybór postaci emolientu zależy od wielu czynników, okolicy ciała, wieku i preferencji pacjenta. Emolienty zaczynają działać w ciągu od 30 minut do 1 godziny po aplikacji i utrzymuje się do 4–6 godzin – z tego powodu powinno się je stosować co najmniej 2 × dziennie (optymalnie 3–4 × dz.). Środki nawilżające należy nakładać natychmiast (do paru minut) po kąpieli trwającej 5 minut. Taka pielęgnacja skóry poprawia funkcje bariery skórnej (“uszczelnia”), zmniejsza świąd, suchość i stan zapalny skóry, ogranicza ryzyko zakażenia skóry, hamuje wnikanie alergenów do skóry, ogranicza stosowanie miejscowych leków przeciwzapalnych, wydłuża okresy remisji (bez objawów) choroby. Dodanie mentolu, polidokanolu lub glicerolu dodatkowo łagodzi świąd skóry. U chorych z bardzo suchą skórą mogą być przydatne środki nawilżające na podłożu hydrofilowym, np. zawierające 5% mocznika. Emolienty zawierające kwas salicylowy są natomiast skuteczne w leczeniu przewlekłych zmian z nadmiernym rogowaceniem. wilgotne opatrunki zaostrzeniach AZS czasami korzystne jest stosowanie wilgotnej warstwy gazy pokrytej ściągaczem elastycznym na nałożone na skórę emolienty ze środkiem antyseptycznymi lub glikokortykosteroidem miejscowym. Jest to szczególnie korzystne w przypadku ciężkich i nawracających zaostrzeń AZS, z towarzyszącym silnym świądem, bez odpowiedzi na stosowane leczenie. Po nałożeniu na skórę emolientu i/lub glikokortykosteroidu (tylko u starszych dzieci i dorosłych) nakrywa się ją wilgotną gazą lub bandażem, na który nakłada się suchą opaskę lub specjalistyczną odzież dla chorych na AZS. Terapię zwykle prowadzi się przez 3–14 dni. miejscowe leki przeciwdrobnoustrojowe w przypadku zakażenia skóry (bakteryjnego, grzybiczego). Do miejscowych antyseptyków stosowanych w AZS należą triklosan, chlorheksydyna i fiolet krystaliczny (0,3%). W łagodnych i ograniczonych bakteryjnych zakażeniach skóry zwykle stosuje się leczenie miejscowe erytromycyną, mupirocyną lub kwasem fusydowym. Istnieją dane wskazujące na to, że dodawanie do kąpieli podchlorynu zmniejsza liczbę bakterii na skórze i może łagodzić przebieg AZS. U części osób wymagane jest zastosowanie także leczenia doustnie (ogólnego). W przypadku zakażeń bakteryjnych lekarz może zalecić antybiotyki doustnie, dotyczy to leczenia zakażeń wywołanych gronkowcem złocistym (powoduje ropne krostki z wydzieliną o barwie miodu). Zakażenie wirusem opryszczki w postaci wyprysku herpetycznego (przejawia się wysiewem drobnych grudek i pęcherzyków, czasem z obecnością krwi) wymaga pilnego leczenia lekami przeciwwirusowymi (acyklowirem lub walacyklowirem). Czasem konieczne jest stosowanie glikokortykosteroidów doustnie przez krótki czas. U osób z bardzo nasilonymi objawami AZS lub ze współistniejącym alergicznym nieżytem nosa i zapaleniem spojówek korzystne może być stosowanie leków przeciwhistaminowych. Przy ciężkim przebiegu atopowego zapalenia skóry lekarz może zalecić także inne, silnie działające leki, takie jak cyklosporyna, antymetabolity (azatiopryna, metotreksat, mykofenolan mofetylu) lub leki biologiczne (dupilumab). Uzupełniającą metodę leczenia u dorosłych chorych na AZS (i u dzieci powyżej 12. rż.) stanowi fototerapia, czyli leczenie światłem. Stosuje się następujące formy fototerapii: szerokopasmowe UVB (280–320 nm); wąskopasmowe UVB (311–313 nm) UVA i UVB (280–400 nm) i UVA1 (340–400 nm); PUVA (psoralen + UVA); balneo-PUVA. Lekarz dobiera rodzaj i czas trwania leczenia do sytuacji konkretnego pacjenta. Fototerapia ma zastosowanie przede wszystkim do przewlekłych zmian, w których występuje świąt i szorstka, pogrubiała skóra. Nie zaleca się stosowania fototerapii w domu (np. lamp kwarcowych) lub w solarium ze względu na niebezpieczeństwo nadmiernej ekspozycji na promieniowanie ultrafioletowe. Najczęstsze objawy niepożądane podczas leczenia to zaczerwienienie i przebarwienie skóry oraz świąd, a odległe – przedwczesne starzenie się skóry i zwiększone ryzyko rozwoju nowotworów skóry. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie atopowego zapalenia skóry (AZS)? Przebiegu atopowego zapalenia skóry nie można przewidzieć. U 40–60% dzieci objawy zanikają przed 5. rokiem życia, a u 60–90% do 15. roku życia. W wieku młodzieńczym objawy ustępują u około 20% chorych, a u około 60% są znacznie łagodniejsze, chociaż u ponad połowy pacjentów wyprysk może nawrócić (zwłaszcza wyprysk rąk u osób, których codzienne czynności lub zawód wymagają częstego ich moczenia). U około 50% dzieci z wypryskiem rozwija się później alergiczny nieżyt nosa lub astma. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia atopowego zapalenia skóry (AZS)? Określenie czynników powodujących nawroty zmian skórnych w wyprysku atopowym nie zawsze jest możliwe. Nawet jeśli wykaże się, że niektóre alergeny pokarmowe, kontaktowe czy wziewne są przyczyną dolegliwości, ich unikanie nie gwarantuje całkowitego ustąpienia dolegliwości. Dzieje się tak, ponieważ także inne czynniki zaostrzają stan zapalny skórny. Czynniki nasilające AZS: warunki klimatyczne, np. nagłe zmiany temperatury otoczenia, mała wilgotność powietrza (zwłaszcza w zimie), pokarmy, np. mleko krowie, jaja kurze, orzeszki ziemne, ryby, soja, pieczywo pszenne, cytrusy, narażenie na alergeny wziewne, np. roztocze, pyłki roślin, alergeny zwierząt, zarodniki pleśni, kontakt z czynnikami drażniącymi, np. wełną, środkami czystości, kosmetykami, niektórymi mydłami i detergentami, alergia kontaktowa, np. na wełnę owczą, lanolinę, leki stosowane miejscowo, zakażenie skóry, zwłaszcza gronkowcem złocistym stres emocjonalny, zanieczyszczenie chemiczne środowiska. Nawet w okresach, kiedy na skórze nie ma zmian chorobowych trzeba o nią dbać i pielęgnować specjalnymi środkami natłuszczającymi. Trzeba pamiętać, że nawet składniki leków stosowanych na skórę w leczeniu wyprysku alergicznego też z czasem mogą uczulić niektórych chorych (dotyczy to np. lanoliny, a nawet glikokortykosteroidów). Podejrzane jest niecofanie się zmian mimo miejscowego leczenia. Lepiej nie eksperymentować z wciąż nowymi kosmetykami pełnymi nowych alergenów, substancji zapachowych, barwników. Sygnałem ostrzegawczym, że mogą uczulać, jest pieczenie czy uczucie świądu skóry po ich zastosowaniu. Niekiedy pomaga zastosowanie specjalnej diety (pozbawionej np. marynat, alkoholu, przypraw, konserwantów, barwników). Niektóre materiały, takie jak wełna owcza, mogą pogarszać zmiany skórne. Powinno się nosić przewiewne ubranie (pocenie się skóry sprzyja ucieczce z niej wody) z naturalnych materiałów, np. bawełny. Chory z wypryskiem atopowym wymaga opieki z reguły nie tylko alergologa, ale i dermatologa. W razie rozpoznania którejś z chorób z kręgu alergii powinien regularnie kontrolować się i stosować do zaleceń lekarskich. Dotyczy to zwłaszcza astmy, na którą choruje połowa dzieci z wypryskiem atopowym. Częsty jest także alergiczny nieżyt nosa. Co robić, aby uniknąć zachorowania na atopowe zapalenie skóry? Nie ustalono, jakie środki pozwalają na uniknięcie zachorowania na atopowe zapalenie skóry, niemniej jego objawy dość skutecznie zmniejszają u większości chorych wymienione powyżej leki, właściwa pielęgnacja skóry oraz unikanie znanych, powodujących zmiany skórne czynników. Nawet w okresie wolnym od choroby warto dbać o prawidłowe nawilżenie i natłuszczenie skóry, tak jak to opisano powyżej. Zapamiętaj Atopowe zapalenie skóry to najczęstsza choroba alergiczna skóry. Atopowe zapalenie skóry jest przewlekłym, nawrotowym, zapalnym schorzeniem skóry. Cechą charakterystyczną AZS jest silny i uporczywy świąd, suchość skóry oraz typowa lokalizacja zmian wypryskowych. Podstawą leczenia atopowego zapalenia skóry są miejscowe leki hamujące stan zapalny (glikokortykosteroidy i inhibitory kalcyneuryny), właściwa pielęgnacja skóry i unikanie czynników drażniących skórę. Do najpoważniejszych powikłań atopowego zapalenia skóry należą rozległe infekcje skóry gronkowcem złocistym oraz wirusem opryszczki zwykłej.