Wady zgryzu u koni klasyfikowane są w czterech kategoriach – klasy od 1 do 4. Klasa 0 oznacza prawidłowy zgryz. klasa 1 to neutralny zgryz – zarówno szczęka, jak i żuchwa mają prawidłową długość, ale zęby są nadmiernie ściśnięte i przemieszczone w kierunku przednim, tylnym, policzkowym, językowym lub podniebiennym. klasa 4 Głowa Hokkaido inu. Hokkaido – rasa psa należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców azjatyckich i ras pokrewnych. Nazwa tej rasy określa miejsce pochodzenia i może być tłumaczona jako „pies z Hokkaido” lub „pies Ajnów ”. Nie podlega próbom pracy [1] . Różnice i leczenie. Wśród najczęściej występujących wad zgryzu wyróżnić można tyłozgryz i przodozgryz. Oba zjawiska mogą rozwijać się już w okresie dziecięcym. Dlatego tak ważna jest regularna kontrola i przegląd uzębienia. Zarówno tyłozgryz, jak i przodozgryz związane są z występowaniem szkodliwych nawyków oraz Tyłozgryzy są najczęstszym zaburzeniem zgryzowym, z jakim zmagają się pacjenci. Stanowią one ok. 45% wszystkich wad zgryzu. Są także jednym z częstszych powodów wizyty u lekarza ortodonty. Tyłozgryzy zaburzają nie tylko stosunki w obrębie zębów, ale często powodują defekty estetyczne w obrębie twarzy, co znacząco wpływa na samoocenę pacjentów. Co to jest tyłozgryz Z drugiej tak jak pisano; wady zgryzu to śliska sprawa. Najbardziej na geny można zwalić tyłozgryz, bo to po prostu niedorozwój żuchwy; pewnie może się pojawić w skrajnych przypadkach niedożywienia psa, niedoborów w okresie wzrostu, ale zakładam, że mówimy o nabywcy, który tego psa karmił w miarę przyzwoicie. Warto wiedzieć, że objawy kleszcza u psa w kontekście samego ugryzienia praktycznie nie istnieją. Ugryzienie jest bezbolesne, dlatego to Ty musisz wykryć pasożyta w sierści. Jeśli go zauważysz – usuń go samodzielnie, aby lekarz weterynarii mógł zająć się pilniejszymi przypadkami. Kleszcza należy usunąć. Nie wykręcaj go, nie Australian shepherd, zwany również owczarkiem australijskim, jest jednym z trzech australijskich psów pasterskich: australian cattle dog, australian kelpie i australian shepherd. Mimo wielu różnych teorii na temat jego pochodzenia, nie ulega wątpliwości, że rasa powstała w Stanach Zjednoczonych a przymiotnik „australijski” dodano Zgryz nożycowy zapewnia najbardziej efektywne funkcję rozrywania i rozdrabniania pokarmu i jest u większości psów uznawany za obowiązującą cechę wzorca. Tyłozgryz (zgryz karpiowaty) charakteryzuje się dysproporcją wielkości łuków zębowych, przy czym łuk zębowy górny jest zdecydowanie większy od dolnego. Wywołany jest Przyczyny powstawania wad zgryzu są bardzo liczne i różnorodne. – Wady dziedziczne, czyli wrodzone, zdarzają się rzadko. Ale ich zalążek może powstać już w pierwszej fazie ciąży. Wpływ mogą mieć choroby wirusowe, np. grypa, praca w warunkach szkodliwych dla zdrowia, promienie rtv, stres, alkohol, nikotyna, nadużywanie leków Tyłozgryz - żuchwa niedorozwinięta lub nadmiernie rozwinięta szczęka górna, przez co siekacze dolne nie dotykają górnej. Przodozgryz - dolna szczęka jest dłuższa, a zatem dolne siekacze wystają do przodu. W przypadku niektórych ras, takich jak bokserki, shih tzu, buldogi francuskie i angielskie, to ugryzienie jest normą.. 3iyh. BIJOU Zsoszur Wł. hod. Blanco Lobos de la Montanes pierwsza w Polsce suka tej rasy FCI-Standard N° 353 / 10. 04. 2006 CIMARRON URUGUAYO (Cimarrón Uruguayo) POCHODZENIE : Urugwaj. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : UŻYTKOWOŚĆ: Doskonały pies pasterski, do polowania na grubą zwierzynę, i stróż. KLASYFIKACJA : Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła. Sekcja Molosy typu mastyfa. Bez prób pracy. Bez prawa do CACiB. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Pochodzenie rasy cimarron uruguayo nie jest jasne. Wiadomo, że jej przodkami były psy, przywiezione przez hiszpańskich i portugalskich najeźdźców. Pozostawione w nowym kraju kojarzyły się między sobą i podlegały naturalnej selekcji – przeżywały tylko osobniki najsprawniejsze, najmocniejsze i najbardziej inteligentne. Tak powstała dzisiejsza rasa. Mieszkańcy Urugwaju docenili jej zalety i wykorzystywać poczęli do pilnowania posiadłości i stad swobodnie wypasanego bydła. WAŻNE PROPORCJE : - Wysokość w kłębie do długości = 10 : 11 - Wysokość w kłębie równa wysokości w zadzie. - Kufa tylko trochę krótsza od mózgoczaszki (mierzonej od guza potylicznego do stopu). - Odległość od podłoża do łokcia równa odległości od łokcia do kłębu. WRAŻENIE OGÓLNE: Cimarron uruguayo jest średniej wielkości sprawnym molosem, mocnym, zwartej budowy, o mocnym kośćcu i umięśnieniu. ZACHOWANIE/TEMPERAMENT : Zrównoważony, inteligentny i nadzwyczaj odważny. GŁOWAMÓZGOCZASZKA : Czaszka : Szerokość większa od długości, guz potyliczny trochę zaznaczony. Stop : : Nos: Duży, szeroki. Kufa: Mocna, średniej szerokości, tylko nieznacznie krótsza odczaszki. Wargi: Górna przykrywa dolną, ale nie obwisa. Uzębienie: Szczęki mocne i silne, zęby mocne, równomiernie rozstawione, kompletny zgryz nożycowy: siekacze żuchwy tuż za siekaczami szczęki. Siekacze w równej linii. Policzki: Dobrze rozwinięte, ale nie wystające. Oczy: Średniej wielkości, kształtu migdała, o badawczym wyrazie. Barwy brązowej, w różnych odcieniach odpowiadających umaszczeniu, im ciemniejsze, tym lepiej. Powieki dobrze przylegające i całkowicie zapigmentowane. Uszy: Średniej wielkości, osadzone ani wysoko, ani nisko, trójkątne, zwisające niezbyt blisko policzków. Mogą być przycięte do połowy długości (ale nie więcej), aby miały kształt ucha pumy. Nie dotyczy to krajów, gdzie cięcie jest zabronione. SZYJA : Mocna, dobrze umięśniona, niedługa. TUŁÓW : Linia górna: Wysokość w kłębie taka sama, jak w zadzie. Grzbiet równy lub trochę zapadnięty. Kłąb: Wyraźny. Lędźwie: Krótkie, mocne, lekko wysklepione. Zad: Dostatecznie długi, szeroki, opadający pod kątem 30º do linii poziomej. Klatka piersiowa: Głęboka, sięga co najmniej do łokcia, szeroka i pojemna. Żebra dobrze wysklepione, ale nie beczkowata. Wyraźne przedpiersie. OGON : Gruby, średnio wysoko osadzony. W spoczynku trzymany nisko, sięga łokcia. W ruchu noszony na poziomie grzbietu lub nieco wyżej. KOŃCZYNYKOŃCZYNY PRZEDNIE : Oglądane z przodu proste i równoległe. Łopatka: Wyraźnie skośna. Ramię: Tej samej długości, co łopatka. Łokcie: Nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz. Podramię: Proste, o mocnym kośćcu. Śródręcze: Oglądane z boku lekko nachylone. Łapa: Owalna, palce dobrze wysklepione. Mocne TYLNE : Mocne, dobrze umięśnione, oglądane z tyłu proste i równoległe. Udo : Dobrze rozbudowane. Staw skokowy: Dobrze kątowanie. Śródstopie : Mocne, średniej długości. Łapa: Kocia, o mocnych opuszkach. CHODY : Swobodne, z dobrym wykrokiem i mocnym napędem kończyn tylnych. W ruchu kończyny tylne poruszają się równolegle, ale w miarę wzrastania prędkości coraz bardziej zbieżnie. SKÓRA : Gruba i luźna. SZATA SIERŚĆ : Krótka, gładka, przylegająca, z podszerstkiem. Długi włosdyskwalifikuje. MAŚĆ : Pręgowana lub płowa w różnych odcieniach, z maską lub bez. U psów płowych mogą występować czarne naloty. Białe znaczenia dopuszczalne na szczęce, dolnej stronie szyi, klatce piersiowej, brzuchu i dolnych partiach nóg. WIELKOŚĆ I WAGA Wysokość w kłębie : Psy: 58 do 61cm (tolerancja 2 cm), Suki: 55 do 58cm (tolerancja 2 cm) Waga: Psy : 38 – 45 kg. Suki: 33 – 40 kg. WADY : Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa. - Wargi mocno obwisłe w kącikach. - Zbyt duże podgardle. - Zbyt wyraźne policzki.. - Brak więcej niż dwóch P1. WADY DUŻE: - Białe znaczenia, z wyjątkiem opisanych wcześniej. - Wyraźne odchylenia od podanych proporcji. - Brak dymorfizmu płciowego. - Wielkość poza tolerowanym limitem. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE : - Agresja lub wyraźna lękliwość. - Długa sierść. - Maśc inna niż wymienione. - Przodozgryz. - Tyłozgryz. - Wyraźny brak typu. Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany. : Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. Zapraszam Was do cyklu wpisów o rodzajach wad zgryzu. Tyłozgryz jest jedną z najczęściej występujących wad zgryzu w naszej szerokości geograficznej. Stanowi ona ok. 45 proc. wszystkich wad występujących w naszej populacji. Wady zgryzu można podzielić ze względu na kierunek przestrzenny, w którym się rozwijają, na: poprzeczne, pionowe (góra-dół) lub strzałkowe (przednio-tylne). Tyłozgryz zalicza się do tego ostatniego rodzaju. Dokładniej jest to wada, w której dolny łuk zębowy jest za bardzo cofnięty w stosunku do łuku górnego. Tyłozgryz generalnie jest rozpatrywany w kategorii problemu zębowego, ale należy pamiętać, że bardzo często towarzyszy mu problem szkieletowy. Oznacza on, że żuchwa może być nieprawidłowych rozmiarów lub w nieprawidłowej (cofniętej) pozycji w stosunku do szczęki. Zidentyfikowanie tego problemu jest bardzo ważnym elementem diagnostyki, bo determinuje dalsze postępowanie lecznicze. Wracając do problemu zębowego, jakim jest tyłozgryz obserwuje się często dwojakie ustawienie górnych siekaczy. Mogą one być wychylone lub przechylone do wnętrza jamy ustnej. Jeśli zęby przednie górne (siekacze) są wychylone, znajdują się wówczas znacznie przed zębami dolnymi i występuje tak zwana szpara przednio – tylna. Jeśli przerwy nie ma, siekacze górne są zazwyczaj przechylone. Tyłozgryz można podzielić również na częściowy i całkowity: tyłozgryz całkowity występuje, gdy cały łuk zębowy dolny jest cofnięty w stosunku do górnego; tyłozgryz częściowy polega na wystąpieniu szpary przednio-tylnej, czyli przerwy między przednimi górnymi, a dolnymi siekaczami. Jest to więc nieprawidłowe ustawienie tylko przednich zębów, natomiast zęby boczne są ustawione prawidłowo. Najbardziej zaawansowaną formą tego rodzaju wady zgryzu jest retrogenia, czyli tyłożuchwie morfologiczne. To poważna szkieletowa wada zgryzu, w której dochodzi nie tylko do zahamowania doprzedniego wzrostu żuchwy, ale dodatkowo często występują też zmiany w jej budowie, jest ona za mała w stosunku do szczęki, a jej ruchy doprzednie mogą być ograniczone. Tak nasilona wada może się rozwijać na skutek upadku na brodę we wczesnym dzieciństwie i uszkodzenia w stawie skroniowo-żuchwowym, gdzie znajdują się główne ośrodki wzrostu żuchwy, ogólnoustrojowego zakażenia, które atakuje również stawy skroniowo-żuchwowe (np. w przebiegu sepsy) lub są składową poważnych wad genetycznych ( Pierre-Robin’a) Jak tyłozgryz objawia się w rysach twarzy? W rysach twarzy tyłozgryz objawia się cofnięciem bródki, pogłębieniem bruzdy wargowo-bródkowej i wywinięciem wargi dolnej. Objawy retrogenii są znacznie poważniejsze. U pacjenta w profilu żuchwa jest jeszcze bardziej cofnięta, bródka spłaszczona, a dolny odcinek twarzy – wydłużony. Pacjenci mają tzw. ptasi profil. Jak powstaje tyłozgryz? Czynniki powstawania tyłozgryzu/tyłożuchwia mogą być różne. Najczęściej są to czynniki środowiskowe, ale mogą być one również dziedziczne. U dzieci tyłozgryz powstaje najczęściej na skutek czynników środowiskowych, czyli zaburzeń postawy jamy ustnej (oral posture) i funkcji oraz szkodliwych nawyków takich jak: przedłużone ssanie smoczka; ssanie palców i zasysanie wargi dolnej; długie i częste karmienie butelką; a przede wszystkim stale otwarta buzia i brak możliwości kształtowania się właściwej pozycji języka to znaczy na podniebieniu (ustny tor oddychania). Ustny tor oddychania powoduje, że język znajduje się w dolnej pozycji jamy ustnej zamiast wywierać lekki nacisk na podniebienie, co kształtuje prawidłowo szczękę. Z tego samego powodu żuchwa rosnąc, wykonuje ruch do tyłu i do dołu zamiast do przodu, co predysponuje do rozwoju jej dotylnego ustawienia. Leczenie tyłozgryzu Postępowanie kliniczne musi być poprzedzone dokładną diagnostyką, analizą rysów twarzy pacjenta, jego uzębienia, wykonaniu modeli wycisków, zdjęć rentgenowskich, fotografii twarzy i przeprowadzeniu dokładnego wywiadu. Na tej podstawie ortodonta ocenia, jakie jest podłoże tej wady zgryzu. W ustalaniu planu leczenia bardzo ważny jest również wiek pacjenta. Inaczej podchodzi się do leczenia pacjenta, u którego zakończył się już okres wzrostu. W jego przypadku modyfikacja i modelowanie wzrostu szczęki jest już mocno ograniczone. U 6-7 letniego dziecka, które ma tyłozgryz i cały czas są rośnie leczenie będzie miało bardziej naturalny i łatwiejszy przebieg. U dzieci, u których najczęstszymi czynnikami wystąpienia tyłozgryzu są zaburzenia postawy i funkcji w zakresie jamy ustnej i/lub nieprawidłowe nawyki, leczenie zaczynamy przede wszystkim od wyeliminowania tych przyczyn. Powinno to być leczenie zespołowe. Mały pacjent w zależności od potrzeby powinien być pod opieką ortodonty, laryngologa, alergologa, logopedy, fizjoterapeuty, mioterapeuty itp. Należy ocenić, które czynności są zaburzone i skierować dziecko do odpowiednich specjalistów. Aby leczenie było jak najbardziej efektywne, leczenie ortodontyczne powinno być składową całego postępowania. Rolą ortodoncji najczęściej jest w tym przypadku poszerzanie łuków zębowych, normalizacja postawy języka i nauka oddychania przez nos. U dorosłych, u których ten rodzaj wady zgryzu jest już rozwinięty i utrwalony, postępujemy inaczej. Nie mamy już możliwości zapobiegania dalszemu rozwojowi tyłozgryzu i sterowania dalszym wzrostem szczęki i żuchwy. Możliwości leczenia w tym przypadku są uzależnione od nasilenia tyłozgryzu i współwystępowania również składowej szkieletowej. Jeśli jest duża dysproporcja między szczęką, a żuchwą, która jest za mała i ustawiona za bardzo do tyłu, jedynym rozwiązaniem może być chirurgiczne leczenie ortognatyczne wspomagane leczeniem ortodontycznym aparatami. Innym rodzajem postępowania jest usunięcie stałych, górnych zębów (najczęściej czwórek). Postępując zgodnie z tą metodą uzyskamy prawidłowe ustawienie zgryzu, ale niestety może mieć ono niekorzystny wpływ na wygląd twarzy i uśmiechu. Jest to tzw. kamuflaż ortodontyczny. Takie metody są nadal praktykowane i w klasycznej ortodoncji uznawane za prawidłowe, jednak osobiście nie jestem ich zwolenniczką. Usuwanie zdrowych zębów, powoduje dodatkowo niepotrzebne zwężenie łuku zębowego, co ma negatywny wpływ na wygląd uśmiechu i zmniejszenie miejsca potrzebnego dla prawidłowej pozycji spoczynkowej języka. Kolejną metodą leczenia dorosłych pacjentów z tyłozgryzem może być dystalizacja zębów. Polega ona na przesunięciu górnych bocznych zębów w tył, w celu dopasowania łuków zębowych do ich prawidłowej relacji. Gdy wada spowodowana jest zbyt dotylnie ustawionym łukiem zębowym dolnym i/lub dotylnie ustawioną żuchwą leczenie może polegać na jej wysunięciu. Istnieje wiele metod leczenia tyłozygryzu, a każdy pacjent musi być traktowany indywidualnie. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, jak leczyć dziecko, a jak dorosłego. Wybór właściwego postępowania zależy od przyczyny powstania wady i wielu innych czynników. Niestety, u dorosłych leczenie tyłozgryzu jest trudne i przy dużym nasileniu wady często może być kompromisowe. Ja mam również problem z zębami u swojego 9 mieś. psa, rosną krzywo i nie wiem czy mu się wyrównają czy nie? To ten, co na Awatarze i podpisie. Pies jest wielki, ok. 72 w kłębie, waga ok. 45kg. W trakcie wymiany zębów, nie klapały mu uszy, choć ostatnio zauważyłam miękkie końcówki, co widać w biegu. Zauważyłam również lekki żółtawy osad na kłach przy dziąsłach, pies bardzo się ślini, choć to nie to, co miał w trakcie wymiany, w tym czasie ciągle chodził zapluty z opuchniętymi dziąsłami. Poprzedni mój ON w wieku 12 lat miał białe zęby, wet nie znając jego wieku dawał mu lat, z zaznaczeniem, że stan uzębienia w stanie b. dobrym. W tym przypadku jestem trochę zdezorientowana, bo nie wiem czy on z tego wyrośnie i się wyrówna, czy to jakaś wada. Załączam zdjęcia uzębienia mojego dotyczy zuchwy, obydwu stron [IMG]